هشتمین همایش بینالمللی آموزش مهندسی ایران، روز دوشنبه ۱۵ آبانماه ۱۴۰۲ در آمفیتئاتر دانشکده مهندسی راهآهن دانشگاه علم و صنعت ایران افتتاح شد.
این کنفرانس بینالمللی، به همت انجمن آموزش مهندسی ایران و دانشگاه علم وصنعت ایران و با موضوع محوری «جایگاه، نیازها و اولویتهای آموزش مهندسی»، روزهای ۱۵ و ۱۶ آبانماه ۱۴۰۲ برگزار خواهد شد.
در مراسم افتتاحیه این همایش، ابتدا دکتر جبارعلی ذاکری سردرودی (رئیس شاخه آموزش مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران و دبیر هشتمین همایش بینالمللی آموزش مهندسی ایران) ضمن خوشامدگویی به مهمانان، برنامههای دو روزه کنفرانس را معرفی کرد. پس از آن دکتر یونسیان (معاون پژوهش و تعاملات صنعتی)، در سخنانی با معرفی برخی دستاوردها و رتبههای کسب شده توسط دانشگاه از منظر پایگاههای رتبهبندی جهانی، بر دو موضوع خلاقیت و خودآموزی در تربیت دانشجویان تاکید کرد. پس از آن دکتر پیشوایی (مدیرعامل سازمان ملی بهرهوری ایران) سخنرانی کرد. این عضو هیات علمی دانشگاه، نگاه منبعمحور و استفاده بهینه از منابع را به عنوان دو شاخص سنجش تولید ناخالص ملی و رشد اقتصادی مورد بحث قرار داد و تاکید کرد: ریشه بهره وری دو چیز است؛ تدبیر و نوآوری. وی با اشاره به اینکه ایران رتبه ۱۵ تولید علم جهان و در شاخص نوآوری جهانی، رتبه ۶۳ را دارد، به شکاف بین دانایی و توانایی در کشور اشاره کرد و گفت: مهمترین موضوع بهرهوری، بهرهوری سرمایه انسانی است.
سخنران بعدی این مراسم، دکتر توفیقی (رئیس گروه علوم مهندسی فرهنگستان و نایب رئیس هیأت مدیره انجمن آموزش مهندسی) بود. وی با تاکید بر اینکه آموزش، مهمترین ابزار توانمندسازی انسانها و بهترین کریدور برای خلاقیت است، به شرح اقدامات انجام شده در گروه علوم مهندسی فرهنگستان در زمینههای مختلف پرداخت. پس از آن، دکتر اشرفیزاده (رئیس هیأت مدیره انجمن آموزش مهندسی ایران)، درباره فعالیتهای این انجمن از بدو تاسیس تاکنون توضیحات مفصلی ارائه کرد.
آخرین سخنران مراسم اختتامیه، دکتر خلیلی (مدیرعامل شرکت گداختار و عضو حقوقی انجمن آموزش مهندسی) بود که درباره طرح «فردای روشن آموزش (فرا)» که با همکاری دانشگاه اراک به صورت پایلوت برای دانشگاههای نسل بعد اجرا میکنند، توضیحاتی ارائه داد.
گفتنی است در این کنفرانس بینالمللی، ارایه ۶ سخنرانی کلیدی، برگزاری ۸ نشست تخصصی و ارایه کارگاه آموزشی «ارتقای کیفیت آموزش مهندسی از طریق ارزیابی درونی و برونی» در کنار ارایه ۲۵ مقاله شفاهی و ۳۶ مقاله پوستری در سه سالن موازی، برنامهریزی شده است.
گفتنی است در این کنفرانس بینالمللی، ارایه ۶ سخنرانی کلیدی، برگزاری ۸ نشست تخصصی و ارایه کارگاه آموزشی «ارتقای کیفیت آموزش مهندسی از طریق ارزیابی درونی و برونی» در کنار ارایه ۲۵ مقاله شفاهی و ۳۶ مقاله پوستری در سه سالن موازی، برنامهریزی شده است.
محورهای اصلی این کنفرانس، شامل: آموزش مهندسی مشارکتی، رقابتپذیری در آموزش عالی، نقش علوم پایه در آموزش مهندسی، برنامههای آموزشی منطقهای و بومی، تمرکززدایی در برنامههای آموزش عالی، معرفی فناوریها و ابزار نوین در آموزش، ارزیابی کیفیت برنامههای آموزش مهندسی، جایگاه و شرایط مهندسین در ایران و جهان، توسعه روشهای مدرن در آموزش مهندسی، جایگاه دروس عملی در آموزشهای مهندسی، چالش نقش کمیت در کیفیت آموزش مهندسی، ضرورت آموزش مهندسی و نقش ارکان آموزش، نقش و جایگاه نظام آموزش عالی در کیفیت آموزش، ایدهها و راهکارهای ارتقای کیفیت آموزش مهندسی، نوآوری در آموزش مهندسی در عصر هوش مصنوعی، آموزش مهندسی در مسیر پژوهش، فناوری و نوآوری، نقش آموزش مهندسی در تربیت نیروی انسانی کارآمد، آموزش مهندسی مبتنی بر نیازهای صنعت و تولید داخل، آینده تکنولوژی و آموزش مهندسی در انقلاب صنعتی چهارم، مهارتهای نرم آموزشی و پیوند علوم مهندسی با علوم انسانی، روندهای جهانی آموزش عالی و آینده دانشگاههای صنعتی ایران، آموزش مهندسی مبتنی بر فناوریهای نوین و آموزش الکترونیک، آموزش مهندسی در راستای توانمندسازی و ایجاد مهارتهای عملی، نقش نظام آموزش مهندسی در حل مسائل ناشناخته و ارائه راه حلهای نوآورانه، بازنگری در شیوه پذیرش دانشجویان مهندسی، برنامههای درسی و قوانین آموزش مهندسی است.
سلسله کنفرانسهای آموزش مهندسی ایران، با ابتکار انجمن آموزش مهندسی ایران از سال ۱۳۸۸ در دانشگاه تهران و با موضوع محوری آموزش مهندسی در سال ۱۴۰۴ آغاز و هر دو سال یکبار، برگزار شده و تا کنون دانشگاههای صنعتی اصفهان، صنعتی شریف، دانشگاه شیراز، صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، فردوسی مشهد و دانشگاه صنعتی امیرکبیر میزبان این کنفرانس بودهاند.